در واقع هر هیپنوتیزمی نوعی خودهیپنوتیزم است که طی آن سوژه با هدایت درمانگر، در حالت هیپنوتیزمی قرار می گیرد. در جریان هیپنوتیزم بالینی، سوژه هرگز اختیار خود را به طور کامل از دست نمی دهد و هر زمان که مایل باشد می تواند جریان هیپنوز را قطع کند (اگرچه به دلیل رابطه و شرایط ایجاد شده و هم چنین میل به بهبودی، چنین کاری نخواهد کرد). بنابراین پرواضح است که توسط هیپنوتیزم بالینی، نمی توان کسی را وادار به انجام عملی که دوست ندارد و یا اقرار به مطالبی که مایل به بیان آن نیست شود.