در سال 1821 یک فرانسوی به نام رکامیه اولین پزشکی بود که از هیپنوز برای بی حسی و جراحی استفاده کرد. پس از وی دکتر الیوتسون رییس انجمن سلطنتی پزشکی و جراحی انگلیس و استاد دانشگاه لندن، به بی حسی هیپنوتیزمی علاقمند شد و تعداد 1834 جراحی یا استفاده از هیپنوتیزم مسمری انجام داد. از آن جایی که در آن زمان به دلیل تئوری های غیرعلمی مسمر هنوز مقوله هیپنوتیزم در بین دانشمندان پذیرفته نشده بود، گرایش الیوتسون به استفاده از این روش ها باعث شد تا موقعیت برجسته خود را در دانشگاه از دست دهد. در سال 1843 او نشریه ای به نام زوئیست منتشر کرد و مدت 13 سال سردبیر آن بود. روی جلد مجله و زیر عنوان زویست نوشته شده بود «نشریه فیزیولوژی مغز، مسمریسم و کاربردهای آن برای آسایش بشر» که در آن منظور از فیزیولوژی مغز، شبه علمی به نام فرونولوژی بود. در فرونولوژی عقیده بر این بود که مغز عضو فیزیکی مولد ذهن و هر قسمت آن مسئول یکی از عملکردهای ذهن است و برهمین اساس نقشه ای از مغز که بیانگر محل این عملکردها است تهیه و ترسیم شده بود. الیوتسون پس از القای هیپنوز، با فشار انگشت بر روی منطقه ای از سر که براساس نقشه های فرونولوژی تصور می شد مسئول یک رفتار یا احساس خاص است، سعی در تغییر این رفتار و در نتیجه درمان بیمار داشت. او می گفت می تواند مغز سوژه هایش را مانند یک پیانو بنوازد و در کنترل خویش داشته باشد. جان الیوتسون در سال 1849 بیمارستانی برای درمان های مسمری در لندن افتتاح کرد.