عبارت است از تمایل به دریافت و پذیرش پیام ها، دستورات و اطلاعات به هموراه تعلیق نسبی قضاوت نقادانه فرد. شدت تمرکز در هیپنوز، باعث تعلیق (ولی نه حذف کامل) بخش نقاد ذهن می شود؛ بخشی که به طور معمول به شخص اجازه می دهد در مورد اطلاعات ورودی قضاوت کند و با توجه به موقعیت، پاسخ های ارادی مناسب بدهد. تلقین پذیری هر شخص تحت تأثیر انگیزه، نفع و ضرر ثانوی و میزان توانایی اش در تعلیق فرایندهای شناختی قرار دارد. در مورد افراد شدیداً هیپنوتیزم پذیر، پاسخ به تلقینات درمانگر تقریباً اجباری به نظر می رسد. اگرچه افراد با هیپنوتیزم پذیری پایین نیز درجاتی از خودکار بودن پاسخ ها را تجربه می کنند.