از نظر كلينيكي و بنابر تقسيم بندي كراسيلنك عمق هيپنوتيزم به چهار مرحله قابل تقسيم است:
1- مرحله هيپنوتيزم آلودگي : اين مرحلة اوليه در هيپنوتيزم است كه با لرزش كره چشم، ريلاكس شدن فيزيكي، بستن چشم و احساس رخوت در عضلات همراه است(در صورت
ارائة چنين تلقيني از طرف درمانگركه معمولاً براي عميقتر كردن هيپنوتيزم است).
2- مرحله خلسه سبك : اين مرحله با ناتواني در باز كردن چشم، تنفس عميق و آهسته، عميق شدن بيشتر رخوت و سخت شدن عضلات قابل شناسايي است.
3- مرحله خلسه مياني :دراين مرحله مي توان بيحسي عضلاني ايجاد كرد وفراموشي در اين مرحله نسبي است.
4- مرحله خلسه عميق : به اين مرحلة سومنامبوليسم يا خواب گردي نيز گفته مي شود. اين عمق براي تلقين توهم هاي مختلف مناسب است. در اين مرحله مي توان با تلقين مناسب باز كردن چشم سوژه بدون ظاهر شدن اثرات خلسه را ايجاد كرد. فراموشي كامل مجازي ، فراموشي و بيحسي پس از هيپنوتيزم، برگشت سني و توهمات مثبت ومنفي پس از هيپنوتيزم نيز در اين مرحلة انجام شدني است. در اين مرحله كم رنگي دورلب نيز ظاهر مي شود. اين مرحلة عميق ترين مرحله در هيپنوتيزم است .
البته بايد توجه داشت كه اين مراحل با هم همپوشاني دارند ودر گذر از هر حالتي به حالت ديگر شرايطي ظاهر مي شود كه بطور كامل منتسب به يك مرحلة خاص نيست. اين حالتها بيشتر مرتبط با هيپنوتيزم پذيري افراد است. براي مثال افراد با قابليت هيپنوتيزم شدن کم معمولا در عمق 2 مي مانند و عميق تر نمي شوند ويا افراد با هيپنوتيزم پذيري بالا مي توانند به عمق 4 برسند و با توجه به سابقه هيپنوتيزم شدن آنها ممکن است گذر از عمق 1 به 4 سريع باشد.